çocuklarla oynamak

her zaman çok keyifli olmayan aktivite, özellikle şımartılmış ve laf dinlemeyen illaki benim istediğim olsun diyerek direten küçük çocuklarla çok zor.

Bazen yorucu olabilen oyundur.

Bize geldiğinde saklambaç oynuyoruz. Her seferinde aynı kapının arkasına saklanıyor ve kesinlikle sobelemeye çıkmıyor. Ben de ilk aramaya başladığımda yalandan bulamamış gibi yapıyorum, "aa nerdeymiş!" Falan diyorum ama sonunda mecburen buluyorum. Sonra sobelendim diye bir daha oynamak istiyor. Bu döngüyü sıkılana kadar devam ettiriyoruz (o sıkılana kadar).

Allah bu çocukların zapt etmeye çalışan, tabletten baby shark açan, bir lokma daha yesin diye elinde tabakla gezen, olur olmadık zamanlarda yakalamaca oynayan, ağlamasın diye şirinlik yapan anne ve babalarına sabır versin. Çocuk bakmak acayip zor.

Eğlenceli ve komik ama bir o kadar da yorucu. O kadar çok araba uçurduk ki çağ atlamamıza ramak kaldı :))

Çocukken bile yaşıtım çocuklarla çoğu oyunu oynamayı sevmezdim. Saklambaç, sandalye kapmaca, sıcak soğuk, rol yapma oyunları, hayal kurma oyunları... Çok sıkıcı gelirdi. Arkadaşlarımla başka şeyler yapmayı sevdiğim için bunları oynarken eğleniyormuş gibi yapardım. Şu anda bir çocuğa eğleniyormuş gibi yaparak, sahte gülümsemeyle eşlik etmeye hiç enerjim yok maalesef. Çocuklarla oynamaktan zevk alan insanlara özenerek bakıyorum. Siz varken benim onlarla oynamama gerek kalmadığı için içim rahatlamıyor da diyemem.

Kardeşim voleybol oynamayı çok seviyor ben de eve döndüğümden beri onunla oynuyorum zaten ben de çok severim. (Karşılıklı paslaşıyoruz gibi yani)
Neyse mahallenin çocukları da dahil olmak istiyorlar bize biz de kıramıyoruz ama aman Allah'ım çocuk değil gürültü kirliliği. Sürekli bir kaos bağırış çağırış, "topa sen niye dokunmadın?!?", "Aaaa ama ben oynayacaktım!", "Sen oynayamıyosun(sanki kendi çok oyanayabiliyor gibi boyu 90 cm falan tahmini 7 yaş civarı)", "mızıkçılık yabmaaağ!!!!1!1!"
Biz de kardeşimle başımızdan savmak için "hadi eşek oyanayalım" dedik hay Allah demez olaydık bağırış çağırış gerginlik hat safhaya çıktı "yok ben değmedim", "sen vurmadın niye vurmuyosun", "aa ama ben çıkmam", "tamam abla sen çık" yav çocuğum ne diyon neeee sinirlerime teşekkür ederim bu kadar sakin kaldıkları için. Çocuk sevmiyomuşum valla bu neymiş. Bir de anneleri "bağırmasanıza siz ya hu!!" diye sürekli cama çıkıyolardı ah Allah size sabır versin.