11. sınıftan beri edindiğim alışkanlıktır radyo dinlemek. Şimdi istediğimiz şarkıya tek tıkla ulaşabilmek ne kadar kolay olsa da radyoda beklenmedik anda çalınan sevilen şarkının yerini tutmuyor. Arada sevgili radyo yaýıncılarının farklı konularda farklı fikirlerini dinleyebilme fırsatı yakaliyorsunuz efenim. Kendime bir radyo alacağım da yurt ortamında her zaman oradan dinlemek mümkün olmayacağı için bu isteğimi kısa süreli erteliyorum. Nostalji seviyorsanız ve hayatınıza minik heyecanlar katmak istiyorsanız radyo dinlemek tam size göre! ;)

Sevgidir, samimiyettir, haklının yanında olmaktır. Güzel kalbiyle hızlı bir şekilde gönüllere taht kurdu. Ama aramızdan ayrılışı da bir o kadar beklenmedik ve hızlı oldu. Filme gelirsek deee… Birçok açıdan zayıf kaldığını düşünüyorum. Barış'ın neden bu kadar sevildiğini çok ișleyememişler bence. Ama yine de konser sahneleri takdir edilesi. “Kimdir o?” Favori șarkımdır ayrıca …

Ders çalışmak zorunda olduğunu bilmek ama gram istememek. Üstüne çalışmadığın için pişmanlık duymak. Bu nasıl bir döngü ya

Ateşböceklerinin Mezarı

Acıktım

Çorbasının olmamasıyla üzüyor bir bahaneden dolayı çarşambaya kadar çorba yok. Ana yemekten bile daha doyurucu olan öğünün olmaması oldukça üzüyor. Keşke salata olarak önümüze konan buruşmuş sebze kesileri mutfaktaki olumsuzluktan etkilenseydi de çorbaya hasret kalmasaydık

12 şubat 2025te tekrar yaşanan olay

Bir daha çıkabilir mi 🥹

şarkılara genellikle yakıştırıp tatillere hiç yakıştıramadığımdır

Kocaman bir "vay bee" ve biraz "ne kadar da zaman geçmiş" duygulanımı içindeyim.

Sözlüğe girmeyeli yıllar olmuş ya da yıl emin değilim ama uzun bir zaman geçmiş. Yeni yazarlar gelmiş hoş gelmişler, özlemişim buraları ama çok sessizleşmiş üzücü bir durum. Tanıdık birkaç yazarın hâlâ entry yazdığını görmek mutlu etti yine, iyi ki varlar.

Unutmadık, unutmayacağız!

Büyük yıkıma ve tarifsiz acılara neden olan depremlerin üzerinden iki yıl geçti. Kaybettiğimiz canları rahmetle anıyor, ailelerine sabır diliyoruz. Bu felaket, dayanışmanın ve birlik olmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha gösterdi.

Ancak unutmamalıyız ki deprem değil, tedbirsizlik öldürür. Daha güvenli yarınlar için afet bilincimizi artırmalı, dayanıklı şehirler inşa etmeli ve depreme her an hazırlıklı olmalıyız.

Yaralarımızı birlikte saracağız, yeniden ayağa kalkacağız!

Tarihi kurgu seviyorsanız İhsan Oktay Anar okuyabilirsiniz efenim. Eski İstanbul'u kendine özgü anlatımıyla çok güzel kurguluyor. Okudugunuza pişman olmayacaksınız.

İlk defa evden çıkıyorsunuz. Heyecan ve korku var içinizde. Bir tutam da merak ekleniyor bu duygulara. Hiç bilmediğiniz o koca şehirde yurda birakiliyorsunuz ailenizin herhangi bir üyesi tarafından. Öylece gidişini izliyorsunuz arkasından. Valizlerinizi alıp tek başınıza odanıza çıkıyorsunuz. Kimseyi tanımıyorsunuz ve bu şehre dair bildiğiniz hiçbir şey yok. Artik bir şeyleri tek başınıza yapma vakti gelmiş. Kime güvenip guvenmeyeceginizi seçme vakti, tek başınıza hayatınızı planlama vakti, banka işlemlerinizi halletme vakti,..
Evden uzakta kaldığımda anlamıştım ki büyümüşüm ben. Hâlâ da büyüyorum ve büyümeye devam edeceğim. Bazen yaşadığım mutluluklarimla, bazen ilk kez tattigim heyecanlarimla bazen de yaşadığım zorluklarla buyuyecegim.
Ek olarak artık AVM'lere katlanamıyorum efenim! Bugün arkadaşımla bundan bahsedince bir kez daha büyüdüğümü fark ettim. :)

Gerçek olan dünyamız hüzün ve merhametten oluşmuştur.. şu sıralar dünyamız merhametsiz bir hüzün yuvası halindedir… öyle ki insafsız bir usta hüzünlerimizi merhametten kaçırarak hazırladığı harçla dayanması imkansız bir dünyamız elde etmiştir…
Dünyamızın dayanacak hali kalmamıştır, yeni bir dünya veya belki de muadilini aramak mecburiyeti doğmuştur… bulduğumuz yeni dünya bize acılı bir sonun ardından acısız bir sonsuzluk bahşeder mahiyettedir…
Bu yeni dünyayı ben biliyordum usta sana dedim mi bilmiyorum ama ben ordan arsa sahibi olmak için her gün bir miktar kapora bırakıyordum hem de her iki avucum dolusu…

Komiteye çalışma dönemi yavaştan başladığına göre bu aralar dizi izlemekten keyif almaya başlarım gibi

Akutsa çok iyi ya kronik olsaydı.

Dershaneden çıkıp eve gelip uyuyana kadarki 3-4 saatte staja çalıştığım anlar bütünü.

Fazlı polat ve cem işçiler'in uzun süredir yaptığı program.
Bir arkadaşım çok izliyor ve seviyordu. İlk kez ondan duyduğumda pek ısınamamıştım ve açıp izleyesim gelmemişti çünkü genel olarak komedi temalı bir şeyler izlerken çok ama çok sıkılıyorum. Geçen gün tesadüfen karşıma çıktı ve nasıl olduysa izlemeye başladım. Gerçekten arkadaşımın sevdiği kadar varmış, uzun süredir bu kadar gülmemiştim. İzlerken sıkılmadım da çünkü sürekli farklı kişiler konuşuyor. Bu zamana kadar izlemediğim için gerçekten üzgünüm.

Her şeyin güzel olacağına inanmak isterken arkada açılan dünden bugüne kötü deneyimler sekmesi yüzünden şu aralar sıkça olandır.

2 senedir vega dinleyememe nedenimdir.

Rastgele bir pidecinin ıslak mendil kokusu

Bu ülkede ihmalden ölmemek acaba mümkün müdür? Sanırım değil.
Bu ülkede işini düzgün yapmayan “birileri” yüzünden insanlar öldükten sonra söz konusu “birileri”nin hak ettiği cezayı aldığını görmek mümkün müdür? Umuyorum bu sefer mümkün olur.

Bolu'da yaşanan faciada hayatını kaybeden vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet, ailelerine başsağlığı diliyoruz. Her felaketten sonra aynı sözleri duymak yerine artık gerçek önlemlerin alınmasını temenni ediyoruz. Bu tür acıların tekrar yaşanmaması en büyük dileğimizdir.

Tıp okumanın en iyi yanı birilerine tıp okuyorum diyebilmek sanırsam

İç sesi susturmak için ders çalışırken müzik dinler

Okurken bana tıp okumak ve doktorluk süreci yurt dışında da benzer zorlukları içeriyormuş ve benzer düşünceler yaratıyormuş farkındalığı kazandıran kitap.
Kitabın sonuna kadar sonunu bilmeme rağmen yazarın bir noktada iyileştiğine ve şu an iyi olduğuna inanmak istemiştim. Umarım şu an huzurludur.

Ertelenen çok fazla şey var son nefes havaya karışmadan. Sevdiklerimize seni seviyorum demeyi erteleriz. Kalbini kırdığımız insanın gönlünü almayı erteleriz. Gülümsemeyi erteleriz. Eğlenmeyi erteleriz. Yeri gelir hayallerimizi de erteleriz. Ve bir gün ertelenecek daha fazla zamanımız kalmaz. O zaman ertelemenin anlamsizliginin farkına varırız ama her şey için artık çok geçtir! :(

Akciğer kanserine yakalanmış -ve 2015'te hayatını kaybetmiş- stanford'lı bir beyin cerrahının otobiyografisi.
"Tıp eğitimi acımasız bir şekilde gelecek odaklıdır. Hazzı hep ertelersiniz; sürekli bundan beş yıl sonra nerede olacağınızı düşünerek hareket edersiniz. Benimse beş yıl sonra ne yapacağım belli değil. Hayatta olup olmayacağım bile belli değil"

Varoluşu sürdürebilmek için geçirilen dönüşümlerin tamamına verilen isimdir.
Herhangi bir şeyin değişimi rölatiftir.
Neden?
Değişim aynı zamanda bir algılama biçimi olduğundan dolayı aynı(?) Şeyi farklı algılamak bizle de ilgilidir ve haliyle değiştiğini düşündüğümüz,iddia ettiğimiz her neyse de evvela özeleştiri verebilmek mühimdir,elzemdir.

Yaşamak için gerekendir.