sanırım ortaokuldayken bir gün şarj kablosu bozuk bir bilgisayarı içindeki fotoğrafları almak için açışımız, kablonun bir noktasından bir anda yaklaşık bir metrelik bir alev 'çubuğunun' fışkırmaya başlaması, benim donup kalmam, kardeşimin bir anda "babaaaa" diye bağırmaya başlaması, benim ne yaptığımın farkında olmadan uzanıp prizin düğmesini kapatıp kardeşimle birlikte bağırmaya devam etmem. sonra babam geldi tabii ama prizi kapatınca yangın (?) sönmüştü zaten.
ana fikir: tatbikat önemli arkadaşlar. prizi kapatmam en doğru hareketti ve böyle bir durumda ne yapılacağı bin sefer konuşulmuş olmasa donup kaldığım o anda bunu yapamazdım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?