geçen gün misafirliğe gitmiştik, 2 yaşında bir bebek vardı, ilk başlarda böyle gayet sakin ve iyiydi, sonra bir şeyler oldu ve bebek şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı. susturmaya çalıştılar filan ama susmadı. çılgın bir şekilde ağlamaya devam etti. gürültü yapıyor olduğunu, etrafta insanlar olduğunu umursamadan ağladı. hepiniz mutlaka görmüşsünüzdür, bazen bebekler o kadar çok ağlıyorlar ki nefesleri kesiliyor. yetişkinlerin de bazen buna ihtiyacı olduğunu düşündüm. kendimizi susturmadan, sesimizin şiddetini ayarlamak zorunda hissetmeden, insanların ne diyeceğini umursamadan bebek gibi ağlamak. rahatlatıcı olurdu herhalde...
clarice starling
okulda bu şekilde deli gibi ağlayan birini görürseniz korkmayın, o benim. endişelenmeyin, hazır hissettiğimde kendiliğimden susarım skdkd