Öncelikle intihar denen şey asla basit bir şey değil Hem de hiç. küçük küçük biriken şeylerin neticesi olarak görürüm ben onu. En sonda dayanamaz kurban insan. onu istediğinden ziyade karşıtlıklara karşı gücü yetmediği ve tükendiği için gerçekleşir. Veronica ölmek istiyor'da geçtiği gibi "Herkesin ne olursa olsun hayatta kalmak için savaşım verdiği bu dünyada,ölmeye karar verenleri anlamak kolay mı ?" pek çok nedeni vardır intiharın. Anlaşılmama, yabancılaşma, yaşamak için bir amacının tutunacak dalın olmaması, ümitsizlik gibi vs. Biz yaşayanlara düşen onları yargılamak değil, onları anlamaya çalışmak ibret almak diğer meyyal kişilere el uzatmak onları sevdiğimizi anladığımızı hissettirmek olmalıdır. Unutmayın ki onlar da bizim gibiydi. Aynı sokakta oyun oynadığımız aynı sofradan yemek yediğimiz insanlardı...
İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de. - 1984
Dünya güzel bir yer ve de uğruna savaşmaya değer. - Ernest hemingway
Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim. - Aylak adam
intihar
Bir cesaretle hayatın en cesaretsiz kozunu oynamaktır.
edit: İntihar psikolojisini çok iyi anlayabiliyorum. Bir insanın kendine ait olan tüm değerlerden ve yargılarından hatta gerçeklerinden vazgeçerek hayatına son vermesi o kişi için oldukça cesaret gerektiren bir harekettir. Lakin hayatını kaybettiği andan(eğer ağır bir travma ardından bu karara ulaşmadıysa) itibaren kişinin arkasından çoğu zaman kişinin psikolojik sorunları olduğu, toplumdan aykırı olduğu, lüks hayat şartlarına bir türlü alışamadığı gibi tüm fesatça detaylar ortaya serilir. Şahsi fikrim bu detayların hiçbir önemi olmadığıdır. Acaba iyi bir psikolojik destek alsa belki bu intiharların bir kısmı önlenebilir olacaktı? "Keşke hayatta bir adım atacak son bir cesareti gösterecek olsaydı ve destek alma şansı olsaydı, güzel günlere ulaşabilir miydi?" diye düşünürüm hep. Bunu belki de aranızda başkaları da düşünüyordur bilemiyorum. Birinin canına kıyma fikri sırf beni üzüyor diye daha fazla yaşamasını istemek tamamen bencillik. Başka bir şey değil farkındayım.
edit: İntihar psikolojisini çok iyi anlayabiliyorum. Bir insanın kendine ait olan tüm değerlerden ve yargılarından hatta gerçeklerinden vazgeçerek hayatına son vermesi o kişi için oldukça cesaret gerektiren bir harekettir. Lakin hayatını kaybettiği andan(eğer ağır bir travma ardından bu karara ulaşmadıysa) itibaren kişinin arkasından çoğu zaman kişinin psikolojik sorunları olduğu, toplumdan aykırı olduğu, lüks hayat şartlarına bir türlü alışamadığı gibi tüm fesatça detaylar ortaya serilir. Şahsi fikrim bu detayların hiçbir önemi olmadığıdır. Acaba iyi bir psikolojik destek alsa belki bu intiharların bir kısmı önlenebilir olacaktı? "Keşke hayatta bir adım atacak son bir cesareti gösterecek olsaydı ve destek alma şansı olsaydı, güzel günlere ulaşabilir miydi?" diye düşünürüm hep. Bunu belki de aranızda başkaları da düşünüyordur bilemiyorum. Birinin canına kıyma fikri sırf beni üzüyor diye daha fazla yaşamasını istemek tamamen bencillik. Başka bir şey değil farkındayım.
hiç kimse yaşamadığı bir günahın masumu değildir sayın armut
İntihar eden ya da bu girişimde bulunan herkesin kararına sonsuz saygım var. Bir adım daha ötesini görmeye belki hali kalmadı, belki yaşamdan sıkıldı artık. Nedeni beni ilgilendirmiyor. Lakin bu kendime ait bir tanım. İntihar eden insanların ölmemesini dilemenin de oldukça bencil olduğunu biliyorum. Yine de böyle düşünebiliyorum.
belki yaşamak korkaklıktır :)
Belirsiz olan zamana karşı yaşamak bence korkaklık değildir :)
Neden intiharı sadece cesaret veya korkaklık adı altında düşünüyorsunuz.intiharın en büyük sebebi bence yorgunluk. Çocuklarına yetemediği için, çocukları üşümesin diye saç kurutma makinesini açıp intihar eden ve cebinden 1 buçuk lira çıkan o abiye nasıl psikolojik destek aldırmayı düşünüyorsunuz. O adamın sağlık sigortası var mıdır sizce?adam iş bulamamış ve çocuklarım babasız büyüsün de yeter ki aç kalmasın yetimhanede büyüsünler diye düşünmüs. hiçbirimiz bu düşünceyi anlayamayız ve zaten anlasak altında eziliriz.
Sayın alpagumrnky sadece cesaret ya da korkaklık olarak değerlendirmiyorum. Belki nefret belki özlem belki bıkmışlık belki yetersizlik... herhangi bir duygu eklenebilir. Ben burada cesaret ile ilgili bir bahis açtım sadece. Yoksa intihar fikrini uygulayan kişinin kendi içinde neler düşündüğünden asla emin olamayız.
Evet haklidiniz sayin armut. Bunlar bir sekilde içinden cikilabilecek konular degil fazla girmeyelim derinlere zaten üzgünüm :(
Üzgünlük durumunuza katkım olduysa kusura bakmayın lütfen :(
Yok ya konusmasak da uzgun olurdum. Ben her zaman uzgunum
bazen bana çok yakın gelen ama birtakım sebeplerden ötürü aklım başımda olduğu sürece asla cesaret edemeyeceğimi düşündüğüm şey.
Giden için bu eylemden öncesi, geride kalanlar için eylemden sonrası çok zor. İki taraf için de zor yani.
haydi çay koy don ritchie, yine buradayım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?