sakin insan

ben değilimdir. aslında büyüdükçe gerekli durumlarda sakin kalabilmeyi büyük ölçüde öğrendim gibi. yani eskisi kadar çabuk öfkelenmiyorum mesela. profesyonel davranmam gereken durumlarda filan da soğukkanlı biriyim. ama kişilik olarak, yapısal olarak sakin bir insan değilim. hiçbir zaman olmadım bence, hiçbir zaman da olmayacak gibiyim. sakin sakin yürüyemiyorum, sakin sakin konuşamıyorum, sakin sakin gülemiyorum genellikle. bir "kıpır kıpırlık" var içimde. ara sıra ürkütücü derecede sakin olduğum da oluyor açıkçası. ama dediğim gibi, öyle zamanlarda ürkütücü oluyorum, normalim o değil çünkü.

Her ortamda en az bir adet olması gerekendir. pireyi deve yapmazlar ve çözüm odaklı olduklarından aslında biraz ortalığı toplayan kişi pozisyonundadırlar, pek tabii bazılarının sakinliği kaostan beslenenleri çileden çıkarsa da-bu gruba bazen ben de dahil oluyorum-kendilerine özendiğim insanlardır.