Gözlemlediğim kadarıyla bunun iki türlüsü var ki birisi allah korkusu temelli diğeri allah sevgisi. Etrafta, küçüklükten bu yana anne-baba ve çevre akrabaların "imanlı" olsun diye allah korkusu sözleriyle çocuğa iman-inanç aşılamaya çalışması baskıya yol açıyor. Allah seni yakar, cehennem, çarpılırsınlar bir yere kadar işe yarıyor. hep bir kötüyü çağırmakla korkutmak...
Allah korkusu daha bir agresif üslupken, sevgi olanı daha yumuşak ağırbaşlı. Doğru yöntem ve gerçek iman sevgiyle olanı gibi geliyor. Dine kulak veren Çevremdekilerde de hangisinin baskın olduğunu fark edebiliyorum. Bunun dengesini ayarlamak hayat kalitesini üst seviyeye çıkaran etkenlerden
iman
kelimeyle bakışırken hakkında uzun uzun yazabilirmişim gibi hissettiriyor. karışık meseleler. yirmi yıllık ömrümde asla hafife alınmaması ve güvende olduğuna inanılmaması gerektiğini öğrendim, her daim hassasça yaklaşıp korumak gerekiyor onu
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?