hayatta hiçbir şeyi hak etmediğini düşünmek

Genelde saat 2'ye kadar uyuyunca bende oluyor bu :(

Hayata dair hiçbir şey düşünmemek diyorum artırıyorum. Ölsem de bana ok, yaşamak gerçekten çok zor.

Evet cnm buradaki neredeyse herkeste var olan 'sisi sendromu'nun türkçesi.

Performans odaklı yaşam..
Global kapitalizm öldürür derken şaka yapmıyorduk.

-'Ne kadar üretirsen o kadar kıymetlisin'
-'Bi dur aq
Dümdüz yatasım var şu an
Millet üretmeden de yaşıyor,noluyo sanki??'

-'Ama şehrine gelen etkinlikleri kaçırma,sana yeni perspektifler sunabilir.
Evet,onu da okuman lazım,bugüne kadar okumaman hata..
Popon yeterince yuvarlak,belin yeterince ince mi?'
-'ya bi siktir allah aşkına!
Ölüyodum en son,önemli olan mental sağlığım ve hala hayatta sevdiklerimle beraber olmam.'
-'madem öyle,neden bu çaba?'
-'sus amk,sadece varoluşum bile sevgiyle,huzurla yaşamayı hak ediyor.'

Kierkegaard gelse şu zihnimi avuturdu :)

Ben koşullu sevgi ile bağlantılıdır diye düşünüyorum. Ne kadar iyi olursan o kadar değerlisin. Bunu daha da ileri taşıyıp bencil bir hale getirirsek, "istediklerimizi yapar, dediğimiz gibi biri olursan o zaman değerli olursun" gibi bir mantık çıkabilir ancak hayır, insan kendi başına değerli ve biriciktir zaten. O yüzden en iyisini hak ediyorsunuz:)