Kardeşlerimle aynı odayı paylaşıyorduk çoook uzun zaman önce. Geceleri uyumadan önce birbirimize komik şeyler anlatıyorduk. Genellikle ben komik bir şeyler anlatıyordum onlar gülüyordu. Ama gerçekten çok eğlendiklerini hatırlıyorum. Şimdi büyüdüler, anlattığım şeyleri komik bulmuyorlar artık, "ablam yine cem yılmaz gibi maşallah" vb. cümleler kurarak alay ediyorlar esprilerimle, oysa gayet de komik biriyim. Kardeş terörü işte...
Geçen gün bir entrymde daha anlatmıştım, babamın geceleri bize kitap okumasını da özlüyorum sözlük. Hikaye, masal filan dinleyerek uyumak çok güzel ve özel bir şey.
Uyku saatimiz vardı ama bazen yattığımız halde uyumazdık. Çok eğlenceli bir oyunumuz vardı, sessizce kalkıp yerde sürünerek oturma odasına doğru giderdik. Gizli görev oyunu işte. Annemle babam bizi görmeden, duymadan karanlıkta dolaşıyoruz öyle, kapının kenarından onları izliyoruz filan. Birbirimize direktif veriyoruz, biri bir yeri gözetliyor, diğeri başka bir yeri vs. Arada bir kendimize hakim olamayıp gülüyorduk, çok eğleniyorduk gerçekten.
Bir tane oyunumuz daha vardı. Babaannemlere gittiğimiz zaman oynuyorduk bu oyunu çünkü ana karakter babaannemdi. Babaannemin yatsı namazını bitirmesini bekliyoruz sessizce. Zaten karanlıkta kılıyordu, karanlık olması önemli. Namazı bitirince etrafını sarıp saçma sapan bir şeyler yapıyorduk. Ayin oyunu gibi. Çok çılgın bir ortam ama. Gıdıklama, mıncıklama, biraz dans, Kızılderili etkinliği gibi bir şey. Babaannem de eğleniyordu. Acayip iyi bir aktiviteydi. Kahkahalar havada uçuşurdu. Keşke yine yapsak.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?