benim savruk bir arkadaşım vardı. Eleman sadece o anı yaşıyor ve oldukça dağınık bir arkadaştı. Ben bu çocukla çok yakın arkadaş olduğumdan ( hala arkadaşım nice 16 senelere dkks) birbirimizin evinde yatıya falan kalıyoduk yaş 10-11 falan..
Gece evde oyun oynuyoruz, oyunumuz yabancı bir ülkede geçiyor bu sebeple yabancı dilde konuşuyoruz kdens gelişine sallıyoruz anlayacağınız. Bu arkadaşın babası odaya geldi adam bi error verdi ilkten. sonra:
Adam - olm az ders yapın lan eşek sıpaları
Arkadaş - tamam baba şimdi yapıyoruz
Abi masaya geçtik bu jelibonun kalem kutusu yok unutmuş okulda ben ders yapıyorum bu da ders kitabını açmış kitaba bakıyor kuran okur gibi. Dayı 10 dakikaya çaktı olayı.
- lan olm sen niye ders yapmıyosun
+ Baba kalemim yok okulda kalmış galiba
Adam delirdi içeriye gitti bir kursun kalem getirdi. Şu adelin dandik kurşun kalemleri oluyor ya. Kalemin yarısı yenmiş. Bir kalem bir de meyve bıçağı var elinde. Verdi bizim arkadaşa ve ağzından o kutsal sözler döküldü :
- aç oğlum kalemi.
Lan meyve bıçağıyla kalem nasıl açılacak? Ortam çok gergin ben korkudan ağlayacağım ama Ahmet amca gözyaşlarımı kitapla silmemi falan ister diye ağlayamıyorum. Abi arkadaş bi yarım saat falan uğraştı kalemi açtı aga. O gün bugündür meyve bıçağı görmek istemiyorum adam ilk insan gibi bıçakla kalem açtı ya..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?