Ankara'ya yeni geldiğimde bunu yapmaya fırsatım olmamıştı ama ufaktan başladım eski alışkanlığıma.yasadiginiz yer olur yeni geldiğiniz bir yer olur..bilmediğim bir şehir içi otobüse veya metroya (çok uzak olmamak kaydıyla) binip rastgele bir muhitte iniyorum.basliyorum yurumeye ara sokaklarda.evleri izliyorum yürürken insanlara bakıyorum.tanidigim kimse yok durdurup selam veremezler.yol ayrımına geliyorum kafama göre sağa sola dönüyorum.tabi bunları yaparken kulağınizda kulaklık olur ya da yavaş yavaş yürünür.oyle yan kesici gibi milletin evini dikizlemeyin aman ha..bir de ne olur ne olmaz mobil veriniz olsun haritalara ihtiyaç duyacaksınız 1-2 saate..
Bilmem bu yol nereye çıkar
Dağları dereleri var
Bi yolunu bulamam aman
Yürü yürü nereye kadar
privileged of medic
En sevdiğim şeydir bu. Ben de çokça yaparım hatta çoğu zaman kulaklıksız olmayı tercih ederim.çünkü yürüdüğüm sokakların,yanından geçtiğim insanların da ayrı bir sesi olduğunu bir araya gelerek bir şarkı oluşturduğunu düşünürüm hep. Bunu benden başka yapanların da olduğunu bilmek beni mutlu etti.beni mutlu ettiğiniz için teşekkür ederim poyrazkarayel
poyrazkarayel
ne demek ben teşekkür ederim güzel düşüncelerinizi paylastiginiz için .