bu başlığı görmek bile beni sarstı doğrusu.hissetmişim gibi bir anda 'hadi fotoğraf çekilelimmm!' dememle biraz da ısrarlarımla çekilen fotoğraftır.yakın zamanda ufak aralarla o fotoğraftan derinden sevdiğim iki insan eksildi aramızdan.o fotoğrafı da her gördüğümde hala burnumun direği sızlar,gözlerim dolar.engel olamıyorum buna.hayatınızda büyük yer kaplayan insanların bir anda tamamen çıkıvermesine alışmak gerçekten zor oluyormuş.neyse konudan sapmayayım.üzse de ağlatsa da özlemimi gidermeme kısmen de olsa yardım eden fotoğraftır kendisi.o yüzden iyi ki o gün bi anda o fotoğrafı çekilmişiz de onlara her özlem duyduğumda o sımsıcak gülümsemelerini görüp kısmen de olsa onları yanımda hissedebiliyorum.huzur içinde uyusunlar..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?