samimiyet

Kendimizden başka kimseye bazen kendimize bile güvenmememizin sebebi samimiyetsizlik diye düşünüyorum canlar. İnce düşüncenin ve düşünenlerin yok olmaya yüz tuttuğu zamane toplumunda birilerinden samimi olmalarını beklemenin sonu hep hüsran oluyor malesef:( siz ne kadar iyi olsanız, ne kadar içinizi açsanız, sevginizi saklamasanız bile hiç beklemediğiniz bir anda üzülmüş, düşüncelere dalmış bir şekilde buluyorsunuz kendinizi:/
Farklı bir bakış açısı katmak istiyorum: kime sorsanız az önce yazdığım durumu az çok yaşadığını söyleyecektir. Madem öyle herkes kendisinde bir sorun aramalı diye düşünüyorum. Üzülüyorsak üzüyoruz da kırılmışsak başkasının kalbini kırmışız belki de...
Canlarım umarım içiniz daralmamıştır. Mutluluğun, sevmenin, sevilmenin, kocaman sarılmaların ve samimiyetin varolduğu günlerde yollarımızın kesişmesi dileğiyle. İyi geceleriniz olsun :))