çocukluk travmaları

İnek.
Henüz üç yaşları civarındaydım, Giresun'da yaşıyorduk o zamanlar ama yaşadığımız yer Giresun'un merkezi değil, Şebinkarahisar diye bir ilçesi. Haliyle hayvanlar, dağ, tepe çoktu yaşadığımız bölgede. Her akşamüstü inekleri otlatmaya çıkarırlardı, ben de peşlerine takılırdım çünkü süt bağımlısı bir çocuk olarak inekleri çok seviyordum. Hatta babaannemlerin yaşadığı yerde bir akrabamız vardı, onun da inekleri vardı ve ben onlardan bir an bile ayrılmıyormuşum. Neyse, Bir gün yine peşlerine takıldım ineklerin ve ineklerin başındaki kadın bir anda bana “böyle gezme, şimdi seni kaçıracağım” diye muhtemelen şakasal bir şeyler söyledi fakat o zamanlar gerçek ve şakayı ayırt edebilecek bilişsel kapasitem olmadığından korkarak uzaklaştım oradan. Sonra bir süre inek fobim oldu, şu an herhangi bir fobim yok fakat aramız hâlâ limoni.