Travmatik konular çevresinde oluşmuş hikayeler yazmasına, anlatım dilinin çocuklar için oldukça ağır ve sanatlı olmasına rağmen kitapları nedense meb tarafından çocuk klasikleri kategorisine dahil edilen yazar.
İlkokuldayken ben de birkaç defa okuma girişiminde bulunmuş ve çocuk olduğum için oldukça sıkıcı bulmuştum. Daha sonra ortaokulun sonlarına dair tekrar okumayı denemiş ve o zaman gerçekten çok sevmiştim.
Bende yarattığı travmanın da şöyle bir hikayesi var :
Küçükken annemler beni erkenden yatmaya gönderirdi ve ben de uykum olmadığı için el feneriyle geç saatlere kadar gizlice kitap okurdum. Böyle gizlice kitap okuduğum seferlerden birinde, okuduğum kitap ne yazık ki ömer Seyfettin'in bomba adlı hikayesini de içeren bir kitaptı. Okuyanlar hatırlayacaktır, kocası savaşa giden ve kocasından haber bekleyen kadının kocasının kanlar içindeki kafasını bir beze sarıp kadının evine Gönderiyorlardı. Tabii ben bu hikayeyi gece herkesin uyuduğu bir saatte okuduğum için çok korkmuş hatta gidip annemlerle uyumuştum.
Böyle bir hikayenin çocuklara önerilmesi gerçekten çok tuhaf bir durum. Tek örnek bomba da değil. Beyaz lale, kaşağı ve diyet adlı hikayelerinin de çocuklara tavsiye edilmemesi gereken hikayeler olduğunu düşünüyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?