babam üniversite anılarını anlatırken bi arkadaşından bahsederdi, parkasının kocaman cebi ve o cebinde devamlı okuduğu kitabı olan sakin bir genç. kim vurduya gitmiş, kim neyi bahane edip öldürmüş sevdiklerini üzmüş bilmiyorlar. zaten bunun gibi tonla acı hikayede de durum aynı ama nedense bazılarının canı asla yanmıyor. kim bilir belki hâlâ onun için göz yaşı döken birileri vardır, hatırına getiren birileri var.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?