aslında aşırı sessiz bir çocuktum. nadiren yaptığım yaramazlığı bile sessizce yapardım. hatırlıyorum, yeni taşınmıştık. 3.5-4 yaşlarındaydım. yabancı ortamın ve sıkılmanın etkisiyle boruların arkalarına, halıların altını kaldırıp yere bir şeyler çizerdim. annem hiç kızmazdı, babam gelmeden silerdi hep. bir gün perdenin arkasındaki duvara bir şey çizmişim, annem görmemiş ve babamın o gün perdeyi çekeceği tutmuş. görünce aşırı sinirlenmişti. iyi bir tokat yedim. bir daha da yapmadım(yapamadım).
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?