saçma bir anı

Malumunuz son zamanlarda ülkemizde yağışlar boy göstermekte. O gün evden çıkarken yağış olmadığı halde yanıma şemsiyemi aldım, bir arkadaşımı görmek ümidiyle yaya olarak hareket etmeydim. Yolun bir kısmında yaya kaldırımı olan yere arabalar park etmişti. Oradan geçerken mecburen araba yolunda ilerlediğim için hızlı olmaya çalıştım. Kaldırımda bana ters istikamete doğru yürüyen bir amca da aynı yerden geçecekken durdu, ilk benim geçmemi beklediğini fark ettim. Bekleyen amcaya gözüm takıldı. Ona doğru bakıp hızla yürüyordum. Tam da o an kafama düşen yağmur damlalarını hissettim ve bir hışımla cebimden şemsiyemi çıkarmayı başardım. Şemsiyeyi açarken demirin birbirine sürtmesinden çıkan o metal sesinden çıktı. Sesin çıkmasıyla amca dehşet içinde gözlerini açıp kaçmaya başladı. Amcanın panik hali beni de korkuttu. şemsiye yarım açık vaziyette elimdeyken yol ortasında kalakaldım. Neyden kaçtığını anlamaya çalışmak için amcaya baktım ve kaçan amca birden gülmeye başladı. Gülüyor bir de bana doğru geliyordu. Adamın dengesiz duygu, durum ve hareketleri beni inceden tedirgin etti. Bir de hala üstüme üstüme geliyordu. "Dümdüz yürürken şu başıma gelene bak" dedim kendime. Amca iyice yanıma geldi ve konuşmaya başladı. 1 dakika içinde adama karşı bin bir önyargı kurmuşum kafamda. Olay amcanın perspektifinden şöyle gerçekleşmiş: Kaldırımda araba park edilen yerde benim geçmemi bekliyorken birden ona doğru hızlanmışım. Sonra kendisine doğru bakarken cebimden hızlıca bir şeyler çıkarmışım. Bu arada ona göre arabaların arkasında olduğum için omzumdan aşağısını göremiyormuş. Cebimden çekip çıkarttığım şeyle birlikte ortaya çıkan metal sesinden sonra amca galiba ona doğru silahlandığımı sanmış :)