evlilik

benim için en basit ifadeyle iki insanın hayatını resmiyete dökerek birleştirmesi durumu. ben yıllardır hatta kendimi bildim bileli "evlenmeyeceğim ben ya" kafasındayım. ama düşünüyorum da sanırım böyle düşünmemin sebebi kriterlerime, kafa yapıma uygun bir insan bulabileceğime olan inancımın çok düşük olması. kafama uygun birini bulsam evlenebilirim aslında yani, neden olmasın? ayrıca toplumumuzda "evlilik" konusunun algılanış şekli çok ilginç geliyor bana. düğün, çeyiz, takı gibi şeylerle çok abartılı bir hal alıyor bu konu, zaten insanlarda genel itibariyle her şeyi abartma eğilimi var :/ mesela günlerce alışverişlere çıkılıyor cümbür cemaat, en basit şeyler bile bir seremoni haline getirilerek alınıyor, ne yazık ki bazı şeyler kız tarafına ya da erkek tarafına mecbur tutuluyor. sırf bu alışveriş mevzularından vs ne tartışmalar çıkıyor.. ya da mesela evliliği bir başarı olarak gören, değerli biri olabilmek için evlenmesi gerektiğini zanneden bir kesim var toplumumuzda. (bu kesimi yargılamıyorum, hatta üzücü buluyorum.) böyle şeyler aşırı saçma geliyor bana, ama toplumda öyle yer etmiş ki kaç insan bu saçmalıklardan sıyrılmayı başarabiliyordur bilemiyorum.
diğer bir konu şu; özellikle bizim toplumumuzda evliliğe aileler çok karışıyor, her şeye müdahale ediyorlar. evlilik öncesinde de evlendikten sonra da böyle bu. ve gençlerin bir kısmı da buna müsaade ediyor, hatta olan biten her şeyi ailesine rapor eden insanlar bile var. sanırım tam olarak olgunlaşamadıklarından kaynaklı bir durum bu.
bir diğer problem insanların hayatı paylaşmak amacıyla evlenip hayatı paylaşmamaları. ne yazık ki birtakım görevler erkeğe ya da kadına yıkılıyor. iki taraf da buna razıysa diyecek bir şey yok ama aksi takdirde sorumluluğun çoğunu üstüne almış olan taraf çok yıpranıyor ve mutsuz oluyor.
diğer bir konumuz: sınırlar. iki insan evlendiklerinde tek bir bütün haline gelmemeli bence. bir bütünü oluşturan iki ayrı parça olarak kalabilmeli yani. kendilerine özgü hobileri, arkadaş çevreleri vs olabilmeli. her şeyi birlikte yapmak zorunda değiller mesela, birlikte yaptıkları şeylerden zevk almalılar ama ara ara kendi kendilerine de takılmalılar. yani herkesin kendi kişisel sınırları olmalı.
en önemli konu galiba iki tarafın da kendini evliliğe hazır hissetmesi ve bunu gerçekten istemesi. insanlar bir hevese kapılıp evleniyor mesela, hiç düşünmüyorlar ben bunu becerebilir miyim diye. çünkü bence beceri gerektiren bir iş evlilik. taraflar maddi ve manevi yönden olgunlaşmış olmalılar öncelikle. kendi kararlarını verebilmeliler, karşısındakinin ayrı bir birey olduğunun farkında olmalılar, saygı duymayı bilmeliler. yeri geldiğinde çabalayabilmeliler çünkü tüm insan ilişkileri gibi evlilik de çabalama gerektirir. büyüklerimizin deyimiyle "geçim etmeye" niyetleri olmalı. birbirlerine tahammül edebilmeliler, birbirlerini anlamalılar, tartışmaları çözmeyi bilmeliler vs. eğer bu koşulları sağlıyorlarsa, birbirlerine gerçekten değer veriyorlarsa, birbirlerini seviyorlarsa, birlikte olmaktan ve birlikte vakit geçirmekten keyif alıyorlarsa artık bir engel kalmadı evlenmeleri için. genç çifte mutluluklar dilerim :))