Yoksunluğunu hissettiğim duygu. Kıskanmak eksilirken beraberinde hırsı ve azmi de götürüyor.
Edit ihtiyacı: eskiden okuduğum bir okulda (aileme göre) maddi durumumumuzun öğrencilerin önemli bir kısmının üstünde kalması nedeniyle ailem tarafından mütevazı olmaya itildim. Fakat bu durum benim, hayatımdaki diğer alanlarda da bu duyguya kapılmama sebep oldu ve kıskanç olma yetimi büyük ölçüde kaybettim. Bizi dengelemesi için olumsuz duygulardan da beslenmeliyiz. Ancak ben nazardan sakınmak için mümkünse kapalı kapalı arkasında gizlenerek büyümeye alıştım. Nazara inanıyorum. Fakat ortalama bir ailede büyüyen birisi olarak elimdeki maddi ve manevi imkanların ailemin sandığı gibi göze battığını düşünmüyorum. Bence asıl nazara fazla inanmak nazarı çağırmak oluyor bence. Nazarı çağırmamaya dikkat edelim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?