bir yandan harika bir şey, bir yandan da başa bela. önceden mutlu bir şekilde dinlediğiniz bir şarkıyı, yorganın altında ağlayarak dinleyebiliyorsunuz bir süre sonra. çünkü size birini hatırlatıyor, belki özleminizi depreştiriyor, üzülmenize sebep oluyor. belki o insan artık hayatınızda bile değil ama küçük bir melodiyle aklınıza geliyor, anıyorsunuz o kişiyi ister istemez. evet doğru, anısı var kardeşim... (ühü)
beynimiz sesleri mükemmel bir şekilde olaylarla, kişilerle, günlerle, mekanlarla, duygularla eşleştiriyor. bunun sonucunda bir şarkı aklımıza bir insanı, özel bir günü, bir olayı, bir yeri getirebiliyor. bir şarkı bir duyguyla bütünleşiyor, sonrasında dinlediğinizde bir anda yine o hisse bürünebiliyorsunuz.
bazen özel olmayan insanları, yerleri de çağrıştırdığı da oluyor. "ne alaka ya?" diyorsunuz düşününce, anlamsız geliyor. mesela 11.sınıfta dinlediğim saçma sapan bir şarkı vardı, dershanedeki bir çocukla anlamsız bir şekilde eşleşmiş beynimde. çocukla hiç konuşmamış bile olabilirim, birkaç kez gördüm zaten. en öndeki sırada oturuyordu, uzun kıvırcık saçları vardı, belki saçları dikkatimi çektiği için beynim bir şekilde böyle bir eşleştirme yapmış olabilir. öyle işte, değişik ve ilginç bir şey.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?