bazen tek ihtiyacının bu olduğunu düşünüyor insan. bir kere sarılsan her şey güzelleşecek sanki, öyle bir istek, öyle bir ihtiyaç. öyle yoğun bir arzuya dönüşüyor ki bazen, sanki vücudunuzdaki tüm hücreler tek tek, ayrı ayrı istiyorlar bu sarılmayı, ihtiyaç duyuyorlar o ana. sıcacık bir şey, hem maddi hem manevi olarak. hiç hissetmediğiniz kadar güvende hissetmek gibi. zihninizin boşalması, hayat sadece o andan ibaretmiş gibi hissetmek, biraz teslim olmak gibi. diğer her şey bir anlığına da olsa önemini yitirecek sanki. öyle olacağına inanıyor yani insan...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?