özlemek

Ben bugün yaşamayan birini çok özledim.ilk kez bu kadar çaresiz olduğumu fark ettim.ölüm bir kez daha soğuk duvarlarıyla çarptı bana ,gözyaşlarım aktı art Arda sıcaklıklarıyla. Ben bugün yaşatamadıklarıma üzüldüm ve tutundum onun bana bıraktığı onca hatıraya. Ben bugün Özlemin, yaş kaç olursa olsun ölen birine duyulunca içi acıttığı yetmezmiş gibi çaresiz hissettirdiğini öğrendim. Yaşayanlara sahip çıkmam gerektiğini bir kez daha hissettim.Çünkü beni bugün ayakta tutan tek şey içimde zerre kadar hissetmediğim pişmanlıktı.
Ölüm var;uzak da gelse,hiç hissettirmese de ölüm var. Sahip çıkın yaşayanlarınıza.sahip çıkın vicdanlarınıza ki özlemekle yetinebilin yoksa buna vicdan azabını eklemek yaşarken ölü gezmek demektir