sınav gecesi sadece 3 saat filan uyurdum. sabah erkenden kalkıp ders çalışırdım. ben de böyle bir manyağım, ne yapalım? kahvaltı saati yaklaşınca annemlerin odasına gidip onları uyandırırdım. saçma sapan bir enerjiyle orda biraz boş yapardım, sağ olsun babam da bana eşlik ederdi. ağlanacak halimize gülmek diyelim. sonra kahvaltı yapardık, çok bir şey yiyemezdim diye hatırlıyorum. sınava gireceğim okula giderken arabada da ders çalışırdım. okulun içine girene kadar okul bahçesinde de hatırlamak istediğim üç beş konuya göz atardım. ygs' de de lys' nin oturumlarında da bu şekilde oldu. öyle işte, yapabileceğim son ana kadar bir şeyler yapmak bana iyi geliyordu. fazladan bir şeye daha bakmış olmak rahatlatıyordu beni. iyi ki de öyle yapmışım.
hangi sınavda olduğunu hatırlamıyorum ama bir tanesinde babam benden önce uyanmıştı. mutfakta ders çalışıyordum, masanın üstünde bir sürü kitap filan vardı. babam o zaman bir fotoğrafımı çekmişti. çok güzel ve özel bir kareydi gerçekten. umarım hala duruyordur.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?