ne yazık ki çoğu acı verici şeyler. Tek tek yazmayacağım çünkü birileriyle paylaştım hem de sakınmadan paylaştım ki azalacağına çoğalmıştı, saklamadım, saklamamam gerektiğini savundum ama zorla inandıklarımın bana zarar vermesine sebep oldular çünkü çoğu insanın başkalarının zor durumlarına karşı destek olmak için toleransı düşük. sonra da susmanın daha iyi olduğuna karar verdim. her duygu gibi hüznün kederin de saklanmaması gerektiğini savunuyorum halen ama belki de sadece kendimize karşı saklamamamız daha iyidir. her anın düşüncelerine ve hissettirdiklerine dibine kadar sarılan biriyseniz umudu kedere tercih etmeyi unutmayın bir konuda olmasa da başka sayısız konuda umut mutlaka vardır :) buraya bir anı yazmam gerekiyordu galiba ama ben başka açıdan yaklaştım neyse bakalım :d
Entrydeki bazı cümleleri tekrar tekrar okudum sayın darkgreen, o kadar güzel ifade etmişsiniz ki. Bu arada çok da üzüldüm açıkçası :'(
teşekkür ederim clarice (hem sayın hem sevgili clarice), beni anlayabildiğin için mutlu oldum :)) lütfen üzülme uzun zaman geçse de üzülmemek için uğraşmaya devam edeceğim belki bir gün başarırım🌤
Umarım başarırsınız, umarım hepimiz bir gün bizi çok üzen şeylere üzülmemeyi başarırız :))
:))