yazarların deneyimlediği en ilginç tad

Yumruk..dövüş kulübünde "iki" başrolün kavga edip günün sonunda huzurlu olduğu sahneler vardır.kavga etmeyen insana bu sahne absürt veya abartı gelebilir ama kararında olmak kaydıyla arkadaşla olan kavga ya da dövüş diyelim çok şey öğretir insana.

İç güdüsel olarak beyin her türlü darbenin size zarar vereceğini bildiğinden doğal seçilime kurban gitmemeniz için size sürekli bir korku pompalar.ne yalan söyleyeyim Türkiye gibi ülkelerde bu mekanizma çok işe yarar çünkü bu korku olmasa gün içerisinde bir kaç kez öldürülebiliriz.

Ama planlı bir şekilde bir hasar aldığınızda.size şunu katıyor bu durum:

'benim kaybedebilecek en büyük varlığım canımdı ve darbe almaktan bü yüzden korkuyordum.bir haksızlığa karşı çıkmak istediğimde şiddet görmek beni iten taraf oluyordu.beni kızdıran bir durum karşısında sesimi daha fazla çıkarmama engel oluyordu ama gördüm ki kaybedecek pek bir şeyim yok yalnızca biraz ağrı ve acı.katlanılabilir buna ha.'

Şiddetin her türlüsü ziyan ve ilkelliktir bunun altını çizeyim fakat umarım derdimi anlatabilmişimdir.