Babaannemin bir düğme kutusu vardı. Kutu da değildi aslında, hani sert plastik ambalaj şeklinde ıslak mendil kutuları vardı ya eskiden (şimdi de vardır belki, bilmiyorum), işte o kutulardandı, içindeki mendiller bittikten sonra babaannem düğme kutusu olarak kullanmaya başlamış. Küçükken babaannemlere gittiğimizde kutunun içindeki düğmeleri yere döküp düğmelerle oynardım. Oynamak dediğime bakmayın. Yere dökerdim, incelerdim, belki belli özelliklerine göre ayırırdım, en güzelini seçerdim, sonra hepsini toplayıp kutuya geri koyardım. Sakin sakin, sessizce, usulca, kendi kendime.
Keşke şimdi o düğme kutusu yanımda olsa. Sakin sakin, sessizce, usulca ve kendi kendime kutuyu boşaltsam, içindekilerle biraz oynasam, aralarından en güzel düğmeyi seçsem ve sonrasında hepsini toplayıp kutuya geri koysam.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?