zamanın çok hızlı geçmesi

öncelikle şunu belirteyim : evet geceleri başka bir insan oluyorum.muhtemelen bir film karakteri olsaydım Tyler durden olurdum.hava karardı mı ruh halim değişiyor gariptir.

bunu yazmaya mecburum şu an ki düşüncelerimi unutmak istemiyorum çünkü.okul dolayısıyla eve 2 ayda bir geliyorum çoğunuz gibi.eve geldiğimde ailemle vakit geçirmeye daha çok vakit ayırıyorum(ayırmaya çalışıyorum diyelim) dışarda gezmektense çünkü 20 sene gezmisim zaten artık çekmiyor ilgimi(öyle sanıyordum daha doğrusu).

Sabah ilkokuldan bir arkadaşımla buluştuk ya da karşılaştık diyelim daha doğru olur.iste akşama kadar okey,gezmek, yemek falan boş işler..neyse saat 23 gibi başladık mahalleyi gezmeye ilkokulda ki arkadaşlarım isimlerini hatırlamaya ve bazı anıları anlatmaya çalıştık birbirimize buraya kadar normaldi her şey.ben Instagram kullanmadigim için takip etmem öyle eski dostlar şimdi ne yapar,sınıfın sessiz çocuğu ne hale gelmis,ilkokuldaki bana aşık olan kıza neler olmuş falan merak da etmem böyle zirvaliklari.

Ta ki içimdeki duygusal Erbatur beni dürtene kadar.arkadas isimleri sayıyor bana instadan gösteriyor falan bir garip oldum.gösterdiği her insanla olan anılarım aklıma geliyo sanki dün gibi hatırlıyorum anı kafamda detaylarıyla canlanıyor bı kötü oluyorum 12-13 sene nasıl geçmiş olabilir lan.yuzleri çok değişmiş.farklı insanlar olmuşlar , ne onlar sınıfta koşuşturan küçük sevimli çocuklar ne de ben onların o zamanki hatirladiklari insanım.fotograflar önümde,13 kere 365 çok az bir süre ya.bu kadar mesafenin yasanmisligin sığmış olması imkansız di mi.israr ettim çocuğa gel ilkokula gidelim ben 8 sene önce falan gittim daha da gitmedim dedim.

Gittiğimde beni en çok üzen her şeyin aynı olmasıydı.boyle olunca hafıza direkt tazelendi.bu okulun duvarı ne kadar da kisaymis lan önceden ziplasak da goremezdik değil mi Gürkan.bak surda sen koşarken semihle carpismistin dişin kirilmisti.bak şu dişin hala belli oluyor shsh.bayrak direği hala aynı yamuk her an yıkılabilir.eğer bir canlı olsaydı bu bayrak direği Gürkan bizi gördüğünde duygulanırdı hatırlardi yüzde yüz, her teneffüs buna dokunup simit oynuyorduk nasıl unutsun.

kendime not şimdiki arkadaşlıkların olsun geçmistekiler olsun hayatının bir yerinde bir bağın olsun onlarla hayat harbi çok kısa oğlum.sonra böyle birden hatırlayınca duvara çarpmış gibi oluyorsun.

Keşke biraz degistirseydiniz okulu keşke yiksaydiniz da okulun bahcesinde goremeseydim çocukluğumu.su banklarin bari yeri degisseydi de şimdiki yorgun ben ,neşeli çocukluğumun yanına oturup huzurunu bozmasaydı..