3 sene önce 14 şubat akşamı annemin babaannesi vefat etmişti. Kendisi 95 yaşındaydı. Dışarıdan bakan birinin yeterince yaşamış aslında diye düşüneceği bir yaş ama tabi yakınları için öyle olmuyor. Annem çok severdi babaannesini, babaannesi de annemi çok severdi. Hatta son zamanlarında hafızası iyi olmamasına, birçok kişiyi iyi tanıyamıyor olmasına rağmen annemi hep tanırdı. cenaze evine giderken annemin arabada çok ağladığını hatırlıyorum, insan annesinin ağlamasına dayanamıyor tabi. Kısacası Bizim için 14 şubat sevdiğimiz birinin ölüm yıl dönümü yani üzücü bir gün..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?