Babamın; lisansta tanıştığı, meslektaşı, hayatını -mesleklerinin de aynı olması sebebiyle- 30 yıldır paralel götürdüğü, "davutum" diye sevdiği, ağzına bir kere bile sigara almamış en yakın arkadaşını covid sebebiyle kaybettiğini gözümün önünde bir telefonla öğrenmesi sonucu 1.85lik adamın kollarımda yıkıldığını gördükten sonra dostlarıma, ne varsa her zaman en iyisini yarın görüşmeyecekmişiz gibi sağlamam gerektiğini öğrendim. Varsa hayatımızda sırtımızı tereddütsüz yasladığımız insanlar, mutlulukları için her şeyi yapmak lazım. veda etme imkanı bile olmuyor bazen.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?