abbas kiyarüstemi

bizdeki nbc'ye benzetilir ancak bana nedense nbc'den daha yakın ve daha kendimdenmiş gibi gelir.

dün şöyle bir şey yazmıştım,burada da bulunsun madem:

bir film izlemişti,'aslı gibidir.'
bir kadın ve bir erkeğin hikayesiydi.
çok sonradan o hikayeyi yaşayacağını nereden bilebilirdi ki?
o'nu duysun diye attığı çığlıklardan,o'nu fark etsin diye sürdüğü kırmızı rujlardan vazgeçebilmek aslında o'ndan vazgeçmenin bir adımıydı.

o'ndan vazgeçtiğinde onca zaman önce izlediği film aklına düşüverdi. oradaki kadından hiçbir farkı yoktu,o yokken,ilişki olamıyorken. vazgeçişin ve gidişin şerefine yeniden izledi.

abbas kiyarüstami'ye bir kez daha hayran oldu.

evet,onunla olsaydı solacaktı.yeniden ışıldamaya başlamıştı.artık babası da anlamıştı.

abbas kiyarüstami'ye bir kez daha hayran oldu.

iran sinemasını şahlandıran, dünyaya tanıtan yönetmendir. bir söyleşisinde “biz batılılar gibi değiliz. onlarda hayat hep bir amaç peşinde koşmaktır. onlar bir yol filmi yaptığı zaman, bir yere ulaşmaya çalışırlar. bizim için yol değil, yolculuğun kendisidir önemli olan. varmak istediğimiz yerden çok, oraya doğru giderken yolda öğrendiklerimizdir..." demişti. filmlerini de aynen bu eşsiz anlayışla çekmiştir. sonuçtan çok sonuca giderken yaşananları ön plana almıştır filmlerinde. ölmeden önce hastane odasında nobahari şarkısını dinleyerek adeta kendi hayat sinemasının kapanış sahnesini çekti usta yönetmen.. huzur içinde uyusun.
[youtube]https://youtu.be/ZVswh5HkstM?si=jMVOT20H_diAxGoy[/youtube]