aftersun

Nostalji, hatırlamak, duygu bombardımanı. Son yıllarda izlediğim en iyi şey.
edit: yönetmenin ilk uzun metrajlı filmi.

2022 yapımı Charlotte Wells filmi.
Film bir baba ve kızının Türkiye'de yaptıkları tatili konu alıyor gibi görünse de bir babanın kızına tatlı bir veda etme çabası aslında.
Buradan sonrası spoiler, izlemeyenler için dikkat!

ilk olarak filmdeki baba karakteri yani Calum'un anksiyete ve depresyonla ilgili sorunları olduğunu söyleyebiliriz. Televizyonun yanındaki kitaplardan bu çıkarımı yapıyoruz. Calum, dalış sırasında otuz yaşına gelmesinin onu şaşırttığını ve kendini kırklarda hayal edemediğini söylüyor. Ayrıca filmin başından sonuna kadar ara ara gösterilen dans pistindeki yetişkin Sophie ve Calum, filmin sonundaki Under Pressure eşliğindeki dans sahnesine senkronize bir şekilde birbirlerine yaklaşıyor. yetişkin sophie babasını tutmaya çalışırken Calum'un acı çekişini yüzünden okuyabiliyoruz. En sonunda sıkıca sarılıyorlar, tıpkı son danslarında yaptıkları gibi fakat sonra Calum, yetişkin Sophie'yi itiyor. Hayata veda ediyor. Yetişkin Sophie gözünden bu tatile ve babasının ölümüne-kuvvetle muhtemel intiharına- baktığımızda, bunların güneş sonrası(aftersun) yaşandığını söyleyebiliriz. Filmin bir sahnesinde Calum İskoçya'da yeterince güneş olmadığı için oraya dönmeyeceğini söylüyor. Kızıyla son tatillerini ve kızına vedasını da her günü güneşli olan Fethiye'de yapıyor. İskoçya'ya yani güneşin olmadığı yere dönen sophie, güneş sonrası bunları yaşamış oluyor aslında. Babasını güneşten sonra kaybediyor. Ayrıca parası olmamasına rağmen Calum'un o halıyı almasıyla da kızına bir tür miras bıraktığını söyleyebiliriz. Benim gerçekten psikolojik çöküş yaşamamı sağlayan sahne sonlara doğru olan dans sahnesiydi. Sophie o dansta babasını son gördüğü kıyafetle hatırlıyor yani çizgili tişörtüyle; fakat aslında Calum o sahnede beyaz tişörtlü. Ayrıca o sarılma sahnesi…Gerçekten aralıksız iki gündür çok kötüyüm bu sahne yüzünden. Filmi ilk izlediğimde tam anlayamadığım yerler olduğu için bu kadar etkilenmemiştim fakat ikinci ve üçüncü izleyişlerimde fark ettiğim her ayrıntı beni boğdu resmen.

Son olarak filmin otobiyografik bir film olduğunu söyleyenler var. Ben de biraz katıldım buna çünkü yönetmen ve babasının Türkiye tatilinden şöyle bir fotoğrafı var: