ağlamak

Acizlik değildir. Çaresizliktir.
Acizlik güçsüzlük, beceriksizlik demektir.
Çaresizlik çıkar yol bulamamak demektir.

Ağlamanın gizli tutulması çaresizliğin üstünün örtülmeye çalışılmasıdır. Ama hepimizin üstü örtülmemesi gereken çaresiz anları vardır. Nihayetinde insan öyle bir oluşumdur ki her işi kendi başına halletmeye kalksa mutlaka aciz düşeceği durumlara rast gelecektir. Fakat bir insanın acizliği çaresizliğine denk düşüyorsa o zaman bu insan çevresindeki herkes tarafından her işi kendi kendine yapmakla yükümlü hissettieilmiştir. Çevresinde acizliğine çare olacak onlarca insan varken çaresiz bırakılıyorsa bence bu çaresizlik herkesin bilmesi ve görmesi gereken bir çaresizliktir. Çünkü hiçbir insan aslında bir başka insan olmaksızın tek başına bırakılmamıştır. Size ruhen çok uzak bir noktada sandığınız öylesine bir kişi dahi ansızın size uzatılan yardım eli olmak ister. Kimse yalnız değildir. Ancak başkalarının yalnız bırakılmasının haz duyan kötü kalpli kişiler tarafından yalnız bırakılmışlardır. Böyle bir durumda bu kötü kalpli kişilerin kim olduğunu herkes bilsin diye ağlamak güzel bir çaredir aslında.