Çocuklukta olurdu bu o günün işitilen azarı, gerginliğiyle koltuğa yüz üstü yatılır, kollar alın hizasında birleştirilip hıçkıra hıçkıra ağlanırdı. Sonraa.. sonrası yok yani hatırlamıyorsunuz çünkü uyuykalmışsınız ağlarken. Vücut mis gibi deşarj olmuş sanki hiç azar bile işitmemişsiniz. Şimdi de ağlayabilsem de uyuyakalmasam da olur.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?