hatırlayamadığım andır..umarım hafızamın kötü oluşundan kaynaklıdır :D
en son gerçekten mutlu hissedilen bir an
Yakın zamanda değer verdiğim bir insana hediye verdiğim an.
Bu dediklerimi anlamanız için size gazi tıp dönem 4 programından biraz bahsedeceğim.
Gazi tıp dönem 4 programı 12 Ekim'de başladı.
12 Ekim itibariyle
2 hafta radyoloji kardiyoloji göğüs hastalıkları
2 hafta genel cerrahi
2 hafta kadın doğum
3 hafta kadar pediatri
3 hafta kadar dahiliye aldık.
Normalde genel cerrahi yaklaşık 1.5 Ay ve pediatri yaklaşık 2 Ay sürüyor. Yani biz almamız gereken şeyleri normal süresinin 1/3'ü kadar sürede aldık. Sonrasında 2 hafta kadar tatilin ardından her staj için 3-5 gün online ders aldık. Online dersler boyunca sürekli hiçbir şey bilmediğimiz vurgulandı. Hocalar bunun farkındalardı. Dolayısıyla tek bir derse bir süre çalışmak yerine yine 3 gün bir derse 3 gün başka bir derse çalışmayı deneyerek yarım bir düzenle online eğitimi tamamladık.
Ardından okula geldik ve yukarıda belirttiğim süreçlerden birkaç gün daha kısılmış olmak üzere aynı programı tekrar ettik. Üstelik sabahları ders işleyip aynı gün saat 16.00'dan sonra (şanslıysak yarım gün) dersten sonra bize kalan sürede stajlar yetişsin diye sadece ders çalıştık. 2 büyük staj olan dahiliye ve pediatride sadece 1-2 rotasyonluk staj gördük. Bir gün 10 saat çalışıp ertesi gün istediğimiz gibi gezme lüksümüz yoktu çünkü zaten günümüzün önemli bir kısmı okulda harcanıyordu ve maalesef ki çalışma sürelerimiz her koşulda yeterli uzunlukta değildi.
12 Ekim'den beri tatil yapacağım günü bekliyorum. Çok yorgunum. Çalışmak için gidecek bir yer aramaktan da bıktım, diğer fakültelerde arkadaşlarıma sağlanan kolaylıklıkları görmekten de bıktım. Maalesef benim okulum hala bitmedi. Aylardır gazi tıp dışından biriyle doğru düzgün bir iletişim kurmadım. Ailemi özledim. Ailemin yanında olmam gerekecek durumlar oldu. Bir senedir sayısız önemli günü ve ilki kaçırdım. Deniz tatiline, kültür seyahatine gitme lüksüm de yok. Arkadaşlarmı ve ailemi görsem yeter ama onlara gidecek zamanım da kalmadı, çalışmaya devam etmek zorundayım. Hayata dair beklentilerim yok denecek kadar azaldı. Neden çalışmak zorunda olduğumu bilemiyorum. Stres kaynaklı göğüs ağrıları ve psikolojik tipte nefes alma problemleri yaşamaya başladım. Mutsuzum. En son gerçekten hiç stres ve kaygı hissetmediğim ama mutlu olduğum zamanın 2020 senesi içerisinde yaşandığına inanıyorum.
Gazi tıp dönem 4 programı 12 Ekim'de başladı.
12 Ekim itibariyle
2 hafta radyoloji kardiyoloji göğüs hastalıkları
2 hafta genel cerrahi
2 hafta kadın doğum
3 hafta kadar pediatri
3 hafta kadar dahiliye aldık.
Normalde genel cerrahi yaklaşık 1.5 Ay ve pediatri yaklaşık 2 Ay sürüyor. Yani biz almamız gereken şeyleri normal süresinin 1/3'ü kadar sürede aldık. Sonrasında 2 hafta kadar tatilin ardından her staj için 3-5 gün online ders aldık. Online dersler boyunca sürekli hiçbir şey bilmediğimiz vurgulandı. Hocalar bunun farkındalardı. Dolayısıyla tek bir derse bir süre çalışmak yerine yine 3 gün bir derse 3 gün başka bir derse çalışmayı deneyerek yarım bir düzenle online eğitimi tamamladık.
Ardından okula geldik ve yukarıda belirttiğim süreçlerden birkaç gün daha kısılmış olmak üzere aynı programı tekrar ettik. Üstelik sabahları ders işleyip aynı gün saat 16.00'dan sonra (şanslıysak yarım gün) dersten sonra bize kalan sürede stajlar yetişsin diye sadece ders çalıştık. 2 büyük staj olan dahiliye ve pediatride sadece 1-2 rotasyonluk staj gördük. Bir gün 10 saat çalışıp ertesi gün istediğimiz gibi gezme lüksümüz yoktu çünkü zaten günümüzün önemli bir kısmı okulda harcanıyordu ve maalesef ki çalışma sürelerimiz her koşulda yeterli uzunlukta değildi.
12 Ekim'den beri tatil yapacağım günü bekliyorum. Çok yorgunum. Çalışmak için gidecek bir yer aramaktan da bıktım, diğer fakültelerde arkadaşlarıma sağlanan kolaylıklıkları görmekten de bıktım. Maalesef benim okulum hala bitmedi. Aylardır gazi tıp dışından biriyle doğru düzgün bir iletişim kurmadım. Ailemi özledim. Ailemin yanında olmam gerekecek durumlar oldu. Bir senedir sayısız önemli günü ve ilki kaçırdım. Deniz tatiline, kültür seyahatine gitme lüksüm de yok. Arkadaşlarmı ve ailemi görsem yeter ama onlara gidecek zamanım da kalmadı, çalışmaya devam etmek zorundayım. Hayata dair beklentilerim yok denecek kadar azaldı. Neden çalışmak zorunda olduğumu bilemiyorum. Stres kaynaklı göğüs ağrıları ve psikolojik tipte nefes alma problemleri yaşamaya başladım. Mutsuzum. En son gerçekten hiç stres ve kaygı hissetmediğim ama mutlu olduğum zamanın 2020 senesi içerisinde yaşandığına inanıyorum.
Beni çok etkilediniz sayın armut. Dualarımdasınız ve sınavlarınızı kolaylıkla vermenizi diliyorum. 🤲🏻 Bu yıl gerçekten çok yıprandık. Tek kelime dahi edemiyorum üzerine. :(
Buna rağmen olması gereken eğitim süresine ulaşamadık. 10 haftalık stajları max 7 haftada saçmaladık. Programın kalitesizliği, eğitim süresinin kısalığı ve tüm meslek hayatım boyunca eksikliğini hissedeceğim pratik beceriler....her şeye rağmen hocalarımızın sürekli okuyun demesi, çok boş zamanınız vardı demesi sinir bozucu. Her Durumda öğrenci suçlu öğrenci hatalı. Bu okul beni aldı aldı duvara attı.
Bu okul hepimizi duvara fırlattı schlimazl. Dua edelim de hepimizin duvar dibinden kalkacak kadar gücü olsun
Teşekkürler mdblue :)
Daha geçenlerde bir hocamız bu kadar mı bilmiyorsunuz diyerek grubu fırçaladı. Çalışma zamanımız olmadı diyince de daha önce çalışsaydınız felan dedi. En son 8 ay önce anlatılanları sıkışık bir şekilde tekrar dahi edemeden yalandan işledik.. Tek stajı kendisi sanan hocalardan tut "koca 1,5 yıl boyunca yattınız" diyen hocalara kadar hepsine çok kinliyim ve öfkeliyim. Ayrıca programların hatalı olduğunu ifade ettiğimizde bizlere kulak tıkayan diğer yetkili mercilere de öfkem ve kinim var. İşin daha acısı aynı yattığımızı düşünen zihniyet zaten 1-1,5 yıl yattınız diyerek sadece 1 ay tatile müsaade ediyor bütsüzlere. İmdat artık yorulduk ve sesimiz duyulmuyor çok üzücü..
Yaklaşık bi 3-5 gün önce karede otururken kafamı kaldırdım, ağaca baktım ve ağacı resmen "algıladım"
1 yıl boyunca antidepresan kullandım + yaklaşık 1 ay boyunca serotonin geri çekilmesi ve başka bir sürü ıvır zıvırla uğraştım. Kafamda bir filtre var gibiydi, bir şeyleri tam olarak "algılayamıyordum", bir blokaj vardı çok uzun zamandır
Ağaca baktım ve onun ağaç olduğunu anladım ya, çok garip ve çok güzel bir hismiş bu.
Bilmiyorum çok basit duruyor ve yaşamasam ben de anlayamazdım ne demek istediğimi sanırım, öyle işte
1 yıl boyunca antidepresan kullandım + yaklaşık 1 ay boyunca serotonin geri çekilmesi ve başka bir sürü ıvır zıvırla uğraştım. Kafamda bir filtre var gibiydi, bir şeyleri tam olarak "algılayamıyordum", bir blokaj vardı çok uzun zamandır
Ağaca baktım ve onun ağaç olduğunu anladım ya, çok garip ve çok güzel bir hismiş bu.
Bilmiyorum çok basit duruyor ve yaşamasam ben de anlayamazdım ne demek istediğimi sanırım, öyle işte
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?