ömer seyfettin

Çocukluk travmamdır. Kitaplarını çocukların okumasını önermem

Türk edebiyatının değerli yazarı olan Ömer Seyfettin'in cesedi yıllar boyu ülkemizde kadavra olarak kullanılmıştır. Bu ayıp bize bir ömür yeter

Travmatik konular çevresinde oluşmuş hikayeler yazmasına, anlatım dilinin çocuklar için oldukça ağır ve sanatlı olmasına rağmen kitapları nedense meb tarafından çocuk klasikleri kategorisine dahil edilen yazar.
İlkokuldayken ben de birkaç defa okuma girişiminde bulunmuş ve çocuk olduğum için oldukça sıkıcı bulmuştum. Daha sonra ortaokulun sonlarına dair tekrar okumayı denemiş ve o zaman gerçekten çok sevmiştim.
Bende yarattığı travmanın da şöyle bir hikayesi var :
Küçükken annemler beni erkenden yatmaya gönderirdi ve ben de uykum olmadığı için el feneriyle geç saatlere kadar gizlice kitap okurdum. Böyle gizlice kitap okuduğum seferlerden birinde, okuduğum kitap ne yazık ki ömer Seyfettin'in bomba adlı hikayesini de içeren bir kitaptı. Okuyanlar hatırlayacaktır, kocası savaşa giden ve kocasından haber bekleyen kadının kocasının kanlar içindeki kafasını bir beze sarıp kadının evine Gönderiyorlardı. Tabii ben bu hikayeyi gece herkesin uyuduğu bir saatte okuduğum için çok korkmuş hatta gidip annemlerle uyumuştum.
Böyle bir hikayenin çocuklara önerilmesi gerçekten çok tuhaf bir durum. Tek örnek bomba da değil. Beyaz lale, kaşağı ve diyet adlı hikayelerinin de çocuklara tavsiye edilmemesi gereken hikayeler olduğunu düşünüyorum.

2.sınıfa geçtiğimde babam bir sürü ömer seyfettin kitabı almıştı. ilk okuduğum kaşağı'ydı. hikaye üzücü olduğundan ve kitapların yazılarının incecik olmasından dolayı diğerlerini okumak istememiştim ama babam sorduğunda okudum diyodum ahsjsjsmdjxj özür dilerim baba:(

Kitaplarını çocuklar için yazmamasına rağmen nasıl olduysa böyle algılanmış, çocukken benim de okuduğum yazar.
biraz rahatsız edici öyküleri vardır, Uygun zamanda okunduğunda hayata güzel katkısı olacak bir yazardır.
çocuklara okutulması konusundaysa biraz düşünülmeli. Bana kalırsa lisede okutulmalı; ilkokul seviyesindeki birinin başını vermeyen şehit, kaşağı, diyet gibi güzel ama bir o kadar da travmatik hikayelere uygun olduğunu sanmıyorum.