komik biseyler

Anlatın da gülelim azcık sn yazarlar :)

bu, grinin sigortasız çalışan olma hikayesi



benim babam biraz katı bir adamdır. bu sene mayısta, sınıfta kalacağım kesinleşince, adama hem FF hem 5000 lira kredi kartı borcu götürmemek için aksiyon aldım. gerçi bu da hoşuna gitmedi, günde 10 saat ders çalışarak finalden 112 almamın mümkün olacağına kendini bir şekilde inandırdı ve beni isyancı ilan etti. yine de burnumun dikine gittim ve kadın anamın onayını almayı başardım (bkz sokratesin savunması) ("anne bak 3. köprüyü satıyolar, hisse alalım 2050'ye zengin oluruz")

her yere başvuru verdim, sokak sokak esnaf gezdim. biraz abartmışım gerçi, hâlâ arayıp "merbalar gri hanım, nasılsınız, haftada 70 saat çalışıp 100 lira kazanmaya ne dersiniz" dedikleri oluyor. tövbeler eşliğinde bir bardak soğuk su içiyorum. çünkü ben mayısta öyle bir b** yedim ki bırakın yoğurdu üfleyerek yemeyi, yoğurdun üstüne yangın tüpü sıkıyorum.

en son bir ev yemekleri dükkanı buldum. girdim tanıştım falan, patron kadın baya sevecendi, muhabbeti hoştu. benim de kanım kaynadı. annemin de içine sinecek bir yerdi hem, alkol yok meze yok dansöz yok. anlaştım, yemekleri patron yapacak, ben bulaşık yıkacağım, bir de sabah dükkanı açacağım. ne kadar basit ve masum dimi

meğer ben suç yuvasına girmişim ***, kerhaneye girsem daha iyiymiş. ertesi gün bi geldi yanında afgan kaçak. çocuğu camide bulmuş, adını zeki koymuş, her işini yaptırıyor, para mara da vermiyor. bildiğiniz köle, bi kırbaçlamadığı kalıyor çocuğu.
her akşam it gibi içiyor dükkanda; sabah viski, rakı şişesi topluyorum. sonra takım elbiseli adamlar geliyor, yurtdışına adam kaçırıyorlar, rüşvet al ver yapıyor. el altından gırla içki satıyor, geceleri pavyona gidiyor. 1'e 1000 kâr koyup araba ev satıyor.
mesela bir evi vardı türk öğrencilerin kaldığı, kirayı arttırdı. "abla ödeyemeyiz" dediler. "******** gidin" dedi, onların yerine 10 tane suriyeli aldı. abi neler neler, her şeyi anlatsam tüm sözlük tutuklanırız. polise ihbar edilecek gibi değil, zaten etsem de faydasız 3 tane polisle aynı anda sevgili. yetmiyormuş gibi kendi kızı kokainman, dükkana her gün pilav yemeye gelen bir sapık var ve yan dükkandaki adam yobaz. her sabah arabesk şarkıları eşliğinde kepenk açıyorum, kolları sıyırıp masa taşıyorum, çay may koyarken "gri kardaş günaydın" diye kafasını kapıdan uzatıyor, sabah sabah siyasetten giriyor bitcoinden çıkıyor velhasıl iyi kafa şişiriyor*

neyse benim iş tanımım giderek genişledi, bulaşık yıka diye aldıkları yerde fellah köftesi, arnavut ciğeri, her türlü bakliyat pişiriyor paketliyorum. olmaz ben bilmiyorum diyorum dinlemiyorlar googledan tarifine bak yap diyorlar, trendyolda getirde başımıza taş gibi yorumlar yağıyor. ben de 2002'de askere gitmiş gibi şafak sayıyorum. şafağa en son 7 gün kalmıştı.

bir öğleden sonra... işten çıkacaktım ama patron yoktu, aradım. dedi ki gri ben çok uzaklardayım dükkan senin olsun :D. kaçmış gitmiş kadın, bi daha da dönmicem dedi (ıtır ruslar peşimizde ilişkimiz açığa çıkmış) ben de kepengi indirdim, afgan kölemizi yan dükkana emanet ettim gittim. 15 sayfalık sigortasız çalışan hikayemin sadeleştirilmiş versiyonu bu, şimdi size dükkanın bazı trendyol yorumlarını göstermek istiyorum dfhksjdfhkjds



evet, çünkü elle bölünmüştü. zekiye bi türlü bıçak kullanmayı öğretemedim



makarna 3 gün öncesine aitti, göndermeyelim dedim, şifa şifa dediler yanında baklavayla gönderdiler

Bi rüyamda uykuda olduğumu fark ettim. Aa dedim şimdi istediğim her şeyi yapabilirim hah! Rüyamda da odamın içindeydim gerçeğiyle tamamen aynı olmasa da. İlk gerçek hayatta yapamayacağım deneyim olarak duvarın içinden geçmek istedim. Deniyorum deniyorum geçemiyorum, yok yani olmuyor. Yaa diyorum nasıl olmaz, rüya benim rüyam, kuralları ben koyarım falan... Meğer uyurgezerlik yapıp yatağımdan kalkmışım, çevremi rüyayla sanki bir artılırmış gerçeklik gibi görüyormuşum ve duvara toslayıp duruyormuşum. Kafamın acısına uyandım. Bu da böyle saçma bir anı :)

Artık büyümenin etkisiyle bu kafadan kurtulsam da (özür dilerim sartre ve nietzsche) lisede varoluşsal sancılara gark olmaktan kendimi alıkoyamıyordum. Kendimi bi şeylere adamak ve hayatta bir anlam bulmakla kafayı bozmuştum




Bir gün bir tiyatro yarışması duyurusu gördüm. Aha dedim aradığım şey bu. Liseler arası bişi, gittim edebiyatçıyı buldum. Tamam gri katıl sen de, dedi. Ama pek istemiyordu beni. toplantı yapıyorlar ama beni çağırmıyor vs :d. Yine de o kadar inat ettim ve öyle fikirler sundum ki senaryoyu bana yazdırdılar, kostümleri ben ayarladım, oyuncuları seçtim, market market gezip kutularla dekor hazırladım, posteri çizdim & bastırdım... velhasıl çok uğraştım ve bu bana 1736362 tane derse girmemeye mâl oldu

Tüm derslerden çıkıyordum, dinci "anan baban izin verebilir ama benim rızam yok" diyor bnane diyorum çıkıyorum, matematikçi trigonometri işlicez diyor oky diyorum çıkıyorum. Yeni burs yatmış gamsızlığı var üstümde, "temassız var" der gibi "edebiyatçı çağırıyor" diyorum, ardından sınıfın kapısı şak açılıp şak kapanıyor

5 ayın ardından, hummalı çalışmalar sonucu biz finalde 2. olduk. sonra öğrendik ki 1. olan oyunu güldür güldüre benzetmişler, ondan kazanmış :). Üstüne oturup varoluşsal krizlerle kafa patlata patlata yazdığımız senaryo şive komedisine yenildi :d ben de madalyayı aldım g** cebime koydum, indim sahneden

Sonra dış kapının ordan ulu bir şak sesi geldi

Ama bu sefer kapı kapanma sesi değildi, 1. olan oyunun başrolü bize el hareketi çekmiş. İşte bu benim hayatımda duyduğum en epik sestir arkadaşlar. Kusursuz bir şak'tı, ideal ırkı yaratıcam derken hiçbir ***** başaramayıp üstüne bi dünya savaşı daha kaybeden almanya gibi yıkık kaldım. Ne hayatın anlamını buldum ne de elime bir şey geçti yani

Velhasıl sınıfa döndüm yani aylar sonra, her derste çok geriyim tabii. almanca dersi vardı ben gittiğimde. Okula 1 hafta önce gelen arkadaşımızın bile 15 plusu vardı, benim 0.

Sonra arkadaşım bana döndü, şak

Bu da duyduğum en güzel 2. şak'tır