Dün sonunda izleyebildiğim film.
Ari Aster'ın önceki filmlerini izlediyseniz bu filmde mantık aramaktan çok onun kendi kafasında kurduğu temel düşüncenin üstüne absürtlüklerle inşa ettiği dünya'ya dışarıdan bakıyorsunuz. Oraya hiçbir şekilde dahil olmaya çalışmadan izlemek işinizi kolaylaştırıyor.
Midsommar ve ilk uzun metrajı Hereditary'den çok daha farklı bir film. Teknik açıdan da onlara kıyasla daha uğraştırıcı bir film olmuş.
Filmi izledikten sonra üç filmi art arda izlemişsiniz gibi bir beyin yorgunluğu yaşıyorsunuz. O yüzden evde izlemek zor olabilir.
Ben, bu filmi sevenin çok seveceğini sevmeyenin de gerçekten hiç sevmeyeceğini ve buna dair haklı sebeplerinin olacağını düşünüyorum. Letterboxd yorumlarında da, birkaç eleştirmenin yazısında da bunu fark ettim. Yine de günün sonunda herkesin ari aster'ın fikir dünyasını takdir edeceğine ve ondan biraz daha ürkeceğine eminim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?