kendimi tanımakta bocalıyorum.beni ne mutlu eder,ne mutsuz eder anlayamıyorum.insanları anlamakta zorlanıyorum.kırmayım,üzmeyim derken kırdığımı görüyorum.hiçbir şeye yetişemiyorum.yetiştiğim şeylere de yetişmiş değilim aslında.sevdiklerime yeterince zaman ayıramıyorum.bi yerde hayatı kaçırıyo gibi de hissediyorum."neyse tamam" diyorum."halledicem.herkes hayatının bir döneminde illaki yaşar bunları.."ama ben böyle dedikçe sanki bi yenisi ekleniyor.
"düzelicez inşallah be!"
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?