bugün

Bugün benim geleceğim için gerçek anlamda endişe ettiğim belki de gelecek hakkında ilk kez bu kadar düşündüğüm bir gündü.önce sabah gittiğim bir yerde görevi insanlara şifa dağıtmak olan hekimlere dair insanların acır vaziyette konuştuklarına şahit oldum.oysa çok uzak değil bundan birkaç yıl önce bulunduğum tüm ortamlarda hekimlerin ismi geçtiğinde insanlar üsluplarına bile çekidüzen verirdi.oradan haklı olduklarını fark edip bir şey diyemeden içim acıyarak ayrıldım.

Sonra akşamüstü Dr Ekrem karakaya'nın vefat haberini okudum.çok üzüldüm.ve düşündüm . Çok düşündüm.acaba bir tıp fakültesi öğrencisi olarak elimden ne gelebilir diye düşündüm.şu an sözü geçen büyüklerimin bu konuya dair ne yaptığına bakmak istedim önce.devir onların devri yA hani.şu an olaylara dahil olabilecek,bunların sebebine ulaşabilecek kişiler onlar ya.baktım,araştırdım birçoğu (ki bunların içinde bizzat bizi temsil edenlerin de bulunduğu kişiler) mevcut düzene dair sözler söylemek şöyle dursun sadece sıradan herhangi bir olaymış gibi durumu kınayan bir tweet atmayı yeterli bulmuş.hem de hekimler çoktandır bu iğrenç vaziyette hatta olanlar karşısında diplomalarını yırtacak bir durumdayken…
Gerçekten düşündüm sayın yazarlar.oturup kafa yordum sadece bu bölümde bir öğrenciyken ben ne yapabilirim diye.kafamdan birçok farklı düşünce,seçenek geçti ama hiçbirinin sonunda bu ülkeyi bu şekilde bırakıp başka bir ülkeye gitmek yoktu.çünkü bu bölümü;hastaneye her gidişinde şehrinin çektiği sıkıntıları gören,sevdiklerine biraz olsun fayda sağlayabilmek,ülkesine katkıda bulunabilmek için isteyen küçük kız çocuğuna sözüm vardı.iyi bir hekim olup şehrimin ve daha birçok şehrin sorunlarını çözmek istiyordu o.
Ve düşüncelerimin sonucu her şeyin bizim elimizde olduğunu fark etmek oldu.biz yani bu ülkenin şu anki sözü geçmeyeni ama ileride söz söyleyeni olacak olan gençleri.evet şu anda sadece tıp fakültesinde okuyan öğrencileriz evet şu an bizden öncekilerin devri evet şu an söz hakkımız yok hatta konuşsak da sözümüz yarıda kesiliyor,susturuluyoruz.ama olacak.geleceği şuankilerden devralıp biz yöneteceğiz.aramızdan birileri söz sahibi olacak.ancak şu an için yapabileceğimiz,elimizden gelen şeyin iyi,kaliteli,yararlı bir eğitim almak,şimdi sözü geçen hocalarımızdan faydalanmak olduğunu,ve tabi en önemlisi bu esnada da sessiz kalmayıp bizden öncekilerin hâlâ beceremediği “birlik” olmayı öğrenmemiz gerektiğini düşünüyorum…

Çok uzun yazdım belki çok fazla iyimser yaklaştım konuya ama bugün benim için gerçekten farklıydı.burada kalsın istedim düşündüklerim.arada eğer yolumdan saparsam bakıp bakıp ne yapmak istediğimi hatırlamak istedim.
Lütfen unutmayalım sayın yazarlar.bu ülkeye,hekimlere dair umudumuzu kaybetmeyelim.Mustafa Kemal Atatürk'ün de dediği gibi geleceğin aydınlığına biz gençlerle kavuşacak bu ülke. Bizim ülkemiz…