Küçükken annem kolay kolay aşağı inmeme izin vermezdi. İnsem de genelde ilk eve çıkan ben olurdum. Arkadaşlarım da artık bunu fark edince beni aşağı çağırmak için cümbür cemaat kapımıza gelir, annemden izin isterlerdi. Ben de annemin arkasında kıkır kıkır gülerdim tabii :))
Arkadaşlarımın bu hareketi beni değerli hissettirirdi. tabii bunların hepsi çocukluk samimiyetinde ve saflığında kaldı...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?