Tüm romantik ilişkiler mükemmele erişildiği sanılarak başlar. Başta ortak yönleri görmekten deliye dönen çiftler ortak olanlar tükendikçe zıt düştükleri yönlerini gündeme getirmeye başlarlar. Zamanla ulaşılmaz mükemmelikteki ilişkilerinin kusurlu yönleri çoğalır ve bir yerden sonra kusurlar, ortak yönleri üstünü kapatır. Çatışmalar, eski minik tartışmaları aratır. Kalpler kırılır. Hayatında kendinden başka insanların varlığına katlanamayanlar kendilerinden çok farklı olan bu insana tahammül edemezler. İlişkinin mutsuzluğu mutluluğundan fazladır. Oysa her türlü ilişkide mutsuzluklar vardır. Mutsuzluğu mutluluğuna değmeyecekse kırık bir kalbe mal olacak hiçbir ilişkiye başlanmamalı diye düşünüyorum.
armut
Bu konuda benimle konuşan ve fikirlerini paylaşan arkadaşıma çok teşekkür ediyorum. İyi ki var :)