umutlu olmaya,korkmamaya,mesleğimi ileride şiddet görmeden hakkıyla yapabileceğime dair bi ışığa...ve daha birçok şeye ihtiyacım var.liste uzar gider.
iki gündür dr.ertan iskender'e yapılan saldırıyı düşünüyorum.daha doğrusu duyduğumdan beri bir türlü aklımdan çıkmıyor.korkuyorum.savunmasız hissediyorum. az önce de artık ameliyat yapamayacağını öğrendim.bilemiyorum ya..birçoğumuz hevesle girdik tıp fakültesine.zorlu bir eğitimden geçiyoruz.onun üstüne tus,üstüne uzmanlık eğitimi....uzun ve yorucu bir yol.
kendinizi adıyosunuz resmen mesleğinize.bazen ailenizle olan vaktinizden bazen arkadaşlarınızla olan vaktinizden kısıyorsunuz.günlerini,haftalarınızı,aylarınızı,yıllarınızı veriyorsunuz.bi anda elinizden kayıp gidebiliyor her şey.hem de bir hiç uğruna.gerçekten çok üzücü.içim sıkılıyor.kelimeler kifayetsiz.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?