bugün

saat 12'yi geçtiği için anlatacaklarım dünde kalmış oldu ama neyse, çaktırmayın. uyumadığım için bugün sayılıyormuş. mezun olduğum okulun "mezun iftarı" geleneği var ve bu seneki iftar bugündü. pandemi nedeniyle birkaç senedir bu geleneğe ara verilmişti, bugün tekrar başlatılmış oldu. eski okulumu, öğretmenlerimi, arkadaşlarımı görmüş oldum. çok keyifli bir şey bu. bazı şeyleri, bazı insanları çok özlemişim. güzel anılarımızı yad ettik. saçma sapan bir sürü şey yaşamışız, onları andık filan. yaşlandığımı hissettim biraz. liseye başladığım günü dün gibi hatırlıyorum oysa mezun olmamın üstünden bile yıllar geçmiş. sınıf arkadaşlarımdan birinin birkaç hafta önce bebeği oldu, o nedenle bugün gelemedi. birkaç arkadaşım mezun oldu üniversiteden, çalışmaya başlayanlar filan var. bir tane arkadaşım eşiyle birlikte gelmiş. değişik ya, büyümüşüz resmen.
birkaç yakın arkadaşımla çıkışta başka bir şeyler yaptık. terapi gibiydi. uzun zamandır hissedemediğim kadar mutlu hissettim kendimi. oysa çok yakın bir arkadaşım beni ikna edene kadar bu sene katılmasam mı acaba diye düşünüyordum, "insanlarla iletişim kurma ve sosyalleşme havamda" olmadığım için. iyi ki de ikna olmuş ve gitmişim. bugünü unutmayacağım. ışıltılı, pırıltılı ve eğlenceliydi. :)