mp3 çalar

Bu başlığa çocukluk travmamı yazmak istemezdim ama artık içimde taşıyamıyorum. Bu günah benle içimde büyüdükçe delirecek gibi oluyorum. En azından tanımadığım görmediğim insanlar okusun da şu dünyada bir yerlerde bu günahım farklı zihinlere de paylanarak benim yükümü hafifletsin.

Sanırım 8-10 yıl evveldi. Ablamın o zamana kadar sevdiği ve her daim yanında taşıdığı bir müzik kutusu, ders yaparken çalışma arkadaşı, dertlenince de dert ortağı olmuştu bu güzide kauçuk kutu. Ablam o zamanlar liseye giriş sınavına girmiştim sanırım. Okuldan da mp4 yani bu aletin ekranlısını hediye etmişlerdi. İçerisine resim falan da yükleniyordu keratanın. Öyle de fiyakalıydı ki.. ben de heves ederdim zaten hep kulaklık takıp şarkı dinlemeye. Çok havalı gelirdi gözüme ki öyle bence..

Ablamın yanına gittim ve kendisinin yeni bir müzik çaları olduğunu eskisini bana hediye etmesini rica ettiğimi söyledim. O kadar da heyecanlı ve mutluyum ki ablamın yanına giderken bitti bu iş gözüyle bakıyorum niye vermesin ki? Niye? Lan niye vermiyon. Ya oğğvf abla zaten senin var bir tane. Anneeeğ ya ooof.. ufak çaplı bir şokun ardından ablam üzülmüş olcak ki bana gelip MP3' ü sana satayım poyraz, dedi. Satayım derken. Ama ben 9 yaşındayım param yok. 10 TL'ye satacağını söyledi. Ben de icralık olmuş dar gelirli memur telaşıyla para derdine düştüm. Almalıydım bu müzik kutusunu. İşte benim şeytanım burda devreye girdi. Ablandan al dedi. Ablanın çantasından al ve MP3 senin olsun. Yok yok, MP3 ü almayacağız çantadan dostlar. Çantadan 10 TL alacağız ablaya vereceğiz. Ve öyle de oldu ablam olayı çakmadı. Ama ben aletten hayır da görmedim bozuldu birkaç aya.

Her Spotify açtığımda aklıma geliyor geriliyorum, ablamın olduğu yerde değil şarkı dinlemek, mırıldanmıyorum bile vicdan azabı çekmeyeyim diye. Beni affet abla çok küçüktüm..