nasıl bir ilkokul öğretmeniniz vardı

Bu başlığı ilk gördüğümde bile yüreğimi ısıtan iyilikte bir öğretmenim vardı. Birkaç sebepten kendisiyle ilk bir iki ay pek anlamamıştık. daha sonra benim okul sevgimi fark edince işler değişti tabi.

İlkokul hayatım boyunca öğretmenimden dayak yediğimi hatırlamam ama birçok kez ricam üzerine dersi iptal edip bahçede oyun oynadığımızı bilirim. Çokça utangaç ve içine kapalı biri olduğum için (ki çocukken bu çok daha fazlaydı) kolay kolay arkadaş edinemezdim ve bulunduğum yerden kolay soğur oradan kaçmak isterdim. Ama ilkokulda bunu öğretmenim sayesinde aşmıştım. Kendisinin şuan ki bulunduğum noktaya gelmemde emeği çoktur; okula, okumaya, kitaba, insanlara, çevreye olan sevgimi ondan öğrendim diyebilirim. Okulu bana o kadar sevdirmişti ki onun sayesinde öğrenciliği bırakmayıp bugünlere geldiğimi düşünürüm.
Kendisinden sayısız hediye almışlığım vardır ben de aynı şekilde kendisine hediye vermeyi çok severdim. Bizi kendi evlatlarından ayırmazdı sınıfın tümünü okul içinde ve dışında gözleyip, kollardı. İlkokul bittiğinde ondan ayrılacağımız için bütün sınıfın gözyaşlarına boğulduğunu hatırlıyorum.
Neyse işte rüya gibi yıllarmış farkına varmadan uyuyup uyanmışım. Hâlâ görürüm öğretmenimi sohbet ederiz ara sıra. Oldukça yaşlanmış ama tatlı dilinden bir şey kaybetmemiş, gözlerinde bize olan bakışını hâlâ görebiliyorum. Hakkını ödeyemem Zeliha öğretmenim.