bir zamanlar şaka planlamayı çok seven bir arkadaşım vardı. bir olay ve kişileri hayal ediyor, sonra o ortama en komik olacak şakayı bulana kadar tasarlamaya devam ediyordu. ben de bazen eşlik ederdim ona. zamanla onunla takıla takıla bana da yerleşti bu davranış.
sürekli bunu yapıyorum. asansörde çıkarken, yemek yerken, boş boş oturup bir yere bakarken... öylesine dert ediniyorum ki bu "doğru şaka" arayışını, insanlar yüzümdeki ciddiyete bakarak kocam düğünde takılan altınlarla birlikte rus dilbere kaçtı zannedebilirler
fakat hayır, sadece beni de güldürecek şakayı bulana kadar şaka üretiyorum ve maalesef bazen bu süreç yakın arkadaşlarımın yanında sesli gerçekleşiyor, böylece hiç komik olmayan başka tonla küçük şakaya da maruz kalıyorlar.
*tanım: bazen kendi mizahının da üstü bir şaka yapıp ona yarılırken "ulan çok iyi şaka ya, bunu keşke falanca da duysaydı" dedirten, dünyanın en çok zevk veren 2. eylemidir
gri
bu arada fark ettiniz mi... 2. diyince pek kimsenin itiraz edesi gelmez
poyrazkarayel
Ncsnnskan