Grup arkadaşlarınla o uyumu yakalayamamak, "hasta hazırlayacağım"ın diline yapışması, sekreterlerden hastalardan yakınlarından kaba saba laflar işitmek, çocukların bazen beyaz rengi görünce çığlığı basıp bazen gelip sarılması... karışık duygular kısaca. Preklinikteki her şey için pişmanlık duymak. Daha çok gezmediğin için de daha çok çalışmadığın için de. Bilgi eksiğin için de. Umarım dahiliye+pediatri bittikten sonrası daha çok sarıyordur, şimdilik özetle dönem 4 = her gün çekilen bel ağrısı diyebilirim
Not: henüz hiçbir pratikte bayılmadım, kendimden bu sene için en çok beklediğim şey oydu
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?