İkisini de tercih etmem. Belki o an için beni kırmayıp güler ama acı hemen kaybolup gidecek bir his değildir. Üzülecekse üzülsün, ağlayacaksa ağlasın. Ben de yanında dururum. Acı içinde olan biri için hiçbir şey yapmasa dahi birinin varlığını bilmek asıl destektir zaten. Gerekirse sarılırım ya da çıkar yolları düşünüp ona sunarım. Beraber yeni bir yol çizebiliriz. Ama mümkün olduğu kadar dirayetli ve ayakta duruşumu ona gösteririm. Hiç yoktan birimizin aklı başında kararlar verebileceğini bilir.
(bkz: #5715)
andromedus
çok haklısınız. yanında birisinin olduğunu bilmek bile yetiyor insana.