Başıma gelmesinden deli gibi korktuğum hadisedir. Hiç yaşamadım. Yaşamam gerektiğinde de adeta şoka uğradım. geçen sene milli kütüphaneye kart çıkartmak (nasip olmadı) için gittiğimde görmüştüm kazayı. Tam da gözümün önünde oldu. Aleyna isimli bir kız yaya geçidinden geçiyordu ve kıza araba çarptı, Kendisi ile tanışmıyordum arkadaşları seslenirken duydum, Tahminimce liseliydi ve ders çıkışında çalışmaya gidiyordu. Hızlıca kaza yerine ulaştım. Bir anda toplanan kalabalıktan sıyrılıp yerde uzanan Aleyna'ya baktım. Hemen gözümle inceledim. Alnında bir şişlik vardı ama kanlı, ezilmiş, büyük bir şişlik değildi. Çarpmanın etkisi ile oluşan basit bir şişlik olabilirdi diye düşündüm. Ama kafa sonuçta içinde beyin var. İlk giden kişi olsam asla başına hareket yaptırmazdım. Kendisi ben gidene kadar çoktan oturur pozisyon almıştı. sordum nerelerin ağrıyor diye. Genel olarak problem yok gibiydi. Ellerine baktım. Elleri yer yer çizilmişti ve kanamıştı, aynı zamanda da toz, pislik içinde kalmıştı. Çantamdan ıslak mendil çıkarıp tampon hareketler ile kan dağılmadan yara yerin çevresindeki tozları sildim. Buraya kadar kendime göre (sınıfım küçüktü çünkü) oldukça bilinçli bir tavır sergilemiş gibi dursam da bu olayda çok büyük bir eksik vardı. Kıza kendimi tanıtmadım. Belki sorduğum sorulardan dolayı sıradan bir vatandaş gibi yaklaşmadığımı fark etti. Fakat kızın yanında duran arkadaşları yaşça küçüktü ve uzakta kaldılar, kaza durumundan çekindiler. Kim olduğunu bilmediği biri tarafından hastanın ilk kontrolü yapıldı. (Benden önce konuşanlar ya da fikir söyleyenler oldu ama bilinçli ifadeler olmadığını fark ettiğim an devreye girdim) Çok korktuğuna eminim, ambulansa binerken ağlıyordu kız. fakat ben de korkmuştum. Kendisine karşı olan bu tutumum için üzgünüm. Yeterince soğukkanlı değilim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?